„ხელოვნებაა თავად უკვდავება“ – ამ იდეით საუკუნეების განმავლობაში ერთიანდებოდნენ  ადამიანები და ქმნიდნენ, აშენებდნენ, ხატავდნენ, წერდნენ, მოქმედებდნენ…

ის, რაც ერთობითა და სიყვარულით, გულწრფელობითა და ენთუზიაზმით იქმნებოდა, უძლებდა დროს, საუკუნეებს და სიამაყით ავსებდა მომავალ თაობას…

აი, ასე – საუკუნეს გასცდა და გადააბიჯა ხარაგაულის ოთარ აბაშიძის სახელობის სახალხო თეატრმა… ღირსეული ესტაფეტა ირინე ჩხეიძემ გადაიბარა და თეატრს ახალი სიცოცხლე შთაბერა.

ბედნიერი ვარ, ამ დიდი ოჯახის წევრი რომ გავხდი. მათთან ერთად განმიცდია წარმატების სიხარული, მღელვარება – სპექტაკლის წინ და სიამაყე – მაყურებლის ოვაციით.

ყველაზე გავლენა ჩემზე სპექტაკლმა „თანამდევი სული“ მოახდინა. სპექტაკლი ისეთი სიღრმით გამოირჩევა, რომ მაყურებელი ერთნაირად აღაფრთოვანა საქართველოს ქალაქებსა თუ უცხოეთში. ჩემთვის ამ სპექტაკლის ყოველი წარმოდგენა ახლის შეცნობისა და ბედნიერების მომტანია. განსაკუთრებული ემოცია დამიტოვა საზღვრისპირა სოფელ მერეთის საჯარო სკოლაში ჩატარებულმა ამ სპექტაკლმა. სწორედ იქ შევიგრძენი სამშობლოს გაყოფით გამოწვეული სევდა და ტკივილი, გაერთიანების დაუძლეველი სურვილი. ჰოდა, ესაა თეატრის მიზანიც.

ნათია მეტრეველი

ფოტოზე: ნათია მეტრეველი და ბათუ კიკნაძე სპექტაკლში „თანამდევი სული“, 2016 წ. საზღვრისპირა სოფელი მერეთი

ხარაგაულის ოთარ აბაშიძის სახელობის სახალხო თეატრის დასის წევრთა მოგონებები ქვეყნდება ხარაგაულის თეატრის 120 წლის იუბილესთან დაკავშირებით

 

ამავე თემაზე

მადლობა, ირინე!

მაყურებლის სიყვარული დიდი სტიმულია

ხარაგაულის თეატრი საზოგადოების მაჯისცემას გრძნობს

შვილებივით მიყვარს ყველა როლი, თუმცა…

სპექტაკლში მონაწილეობა ენით უთქმელი სიხარულია

ასეთი წუთებისთვის ღირს სიცოცხლე

სპექტაკლში მონაწილეობა დღესასწაულია

თეატრი ჩემი ცხოვრების განუყოფელი ნაწილია