(ჩაწერილია აწ გარდაცვლილი თამაზ კიკნაძისგან)

„გუმ, ცუმ, დეტსკი მირ“

ხარაგაულის სიმღერისა და ცეკვის ანსამბლი მოსკოვში მართავს კონცერტებს. პირველივე გამოსვლაზე აირია ცეკვა. აღარც მუსიკა ჩაჯდა რიტმში, – ვინ მარჯვნივ მიდის, ვინ – მარცხნივ…

შეწუხებული ქორეოგრაფი ეკითხება მოცეკვავეებს, – რა დაგემართათ, რა მოგივიდათო?!

-კუტა, მაგენი აქ სასიმღეროდ და საცეკვაოდ კი არ არიან ჩამოსულები, იმას ფიქრობენ, სად რა იყიდონო. ახლა მაგათთვის დოლი მღერის: „გუმ, ცუმ,“ გუმ, ცუმ“, აკორდეონი კი მისძახის: „დეტსკი მირ,“ „დეტსკი მირო,“ – იხუმრა ანსამბლის ხელმძღვანელმა ბატონმა ივანე (ბიჭიკო) აბაშიძემ („გუმი,“ „ცუმი“ და „დეტსკი მირ“ ცნობილი სავაჭრო ცენტრები

იყო).

xumroben_xaragaulelebi

სანდო კაცი

ქუთაისში მივდივართ. გზაში რესტორანში შევედით. ბიჭიკო ბიძიამ გადაიბანა ხელები საპნით და აპირებს პირსახოცზე გამშრალებას. მაგრამ პირსახოცს სუფთა ნაწილი ვერ უპოვა. დაუძახა ოფიციანტს:
-მოდი, ბიძიკო, აქ. ამ რესტორანში ერთი სანდო კაცი თუ გეგულებაო?
-ყველა სანდონი არა ვართო?! – იყო პასუხი.
-ჰოდა, დოუყენეთ ყარაული ამ პირსახოცს, არავინ მოგპაროთო, – იხუმრა ბიჭიკო აბაშიძემ.

xumroben_xaragaulelebi2

რამდონმა, ბიჯო?!

ბატონმა ბიჭიკო აბაშიძემ თანამშრომელი თბილისში გააგზავნა იმ პირობით, რომ მეორე დღესვე დაბრუნდებოდა. გავიდა ერთი დღე, მეორე დღე – ის კი არ ჩანს…
ერთი კვირის შემდეგ დაბრუნდა და მოიმიზეზა: მატარებელმა გამომასწროო.
-ბიჯო, მერედა, რამდონმა და რამდენჯერ. მთელი კვირა რავა გამოგასწროო, – გაწყრა ბატონი ბიჭიკო.

xumroben-xaragaulelebi1

რეპეტიციაზე

სიმღერის გუნდის რეპეტიციაზე ვართ. პირველ რიგში სხედან გოგოები. მოკლე კაბები აცვიათ, მუხლისთავები უჩანთ და წვალობენ, – ჭიმავენ და ჭიმავენ კაბებს.
ბიჭიკო აბაშიძემ ურჩია გოგონებს:
-ეგ კაბები გრძელი შეგეკერათ და აღარ გაწვალდებოდითო.
მათ უპასუხეს: -კაბები კია გრძელი, მარა რომ ვჯდებით, ზევით იწევაო.
-მერედა, დამჯდარმა აიღეთ ზომაო, – ურჩია ბიჭიკო ბიძიამ.

მამუკა ჭიპაშვილის ნახატები