თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ასოცირებული პროფესორი მაია ტორაძე სოციალურ ქსელში ახალგაზრდებს მიმართავს:
ახალგაზრდებო! გაბედეთ და გამოდით პოლიტიკურ ასპარეზზე! გამოდით ისინი, ვისაც მიგაჩნიათ, რომ:

– მედია მარტო თქვენი მხარდამჭერი მასობრივი ინფორმაციის საშუალება არაა!

– ვინც ფიქრობთ, რომ კანონი ყველასთვის კანონი უნდა იყოს!

– ვინც იცით, რომ პოლიტიკა მარტო მიტინგი და აგრესიული ქმედება არაა!

– ვინც ხვდებით, რომ ოპოზიციაში ყოფნა მარტო ხელისუფლების დამხობა არაა და საქმის უკეთ გაკეთების სურვილს ნიშნავს!

– ვინც აანალიზებთ, რომ ხელისუფლება მარტო მხარდამჭერების ხელისუფლება არაა!

– ვისაც გიყვართ ადამიანები და ხალხი, რომელთა მოყვანილ პურსაც ჭამს ყველა – პოზიცია–ოპოზიციანად!

– ვინც ფიქრობთ, რომ ხელისუფლებაში ყოფნა სიმდიდრეს არ ნიშნავს და ოპოზიციაში ყოფნა – სიმდიდრეზე თვალის ჭერას!

– ვისაც გედარდებათ ქვეყანა, რომელიც, წესით, მდიდარიც უნდა იყოს, მაძღარიც და ბედნიერიც!

– ვისაც კითხვა არ გეზარებათ და შენიშვნებზე დაფიქრება შეგიძლიათ!

– ვინც ამ ლანძღვა–გინების კორიანტელში დედ–მამის სულს დაუყენებთ საფლავში იდეურ მოწინააღდეგეს!

– ვინც პატივისცემა იცით ამაგდარის, დამაშვრალის, ნიჭიერის, ინიციატივიანის, ახალგაზრდის, ბავშვის, ქალის, კაცის…

– ვისაც კულტურა არ გაძლევთ იმის უფლებას უყვიროთ, აგინოთ, წყევლოთ ადამიანი მხოლოდ იმის გამო, რომ თქვენსავით არ ფიქრობს (თუნდაც სოციალურ ქსელში)!

– ვისაც გეფიქრებათ დაყოფილ–დანაწევრებული ქვეყანა, გაღმა–გამოღმა შემომდავებელთა არმია და ერთი მუჭა საქმის მკეთებელი ადამიანი!

გამოდით და თქვით, როგორი ქვეყანა გინდათ გქონდეთ, რომ აქედან არ გაიქცეთ!
დამიჯერეთ – გამოგყვებათ ხალხი, რომელსაც მოსწყინდა ამდენი ერთფეროვანი და არცთუ სუფთა წარსული მქონე პოლიტიკოსთა ყურება, გუშინდელი „გებელსების“ მშვიდობისმტრედობანა და დღევანდელი ცინიზმი.
გამოდით და ნახავთ, რომ ქვეყანა ახლა სწორედ იმას ელის, რასაც მუდმივად ნატრობს „ჩუმის ნატვრითა ქართველი“…
პ.ს. ერთი დრო ვფიქრობდი – რა დავუშავეთ ამ თაობას, ჩვენი ბრალი ხომ არაა, რომ კომუნისტების დროს დავიბადეთ-მეთქი, მაგრამ ახლა ვხვდები – არ ვართ ჩვენ ახალი ქვეყნის მაშენებლები, ის ცხოვრება (დუმილი, შიში, ომი, სისხლი, აგრესია, შურისძიება, კორუფცია, კონფორმიზმი, კანონის გვერდის ავლით კეთილდღეობის მოპოვება) გვახსოვს და ახლაც იმ წესებზე გვინდა ავაგოთ მომავალი!