„მოხერხებული“ მაყურებელი
კონცერტი ვატარებთ კურორტ საირმეში. დილიდან გადაუღებლად წვიმს. სცენა და გასახდელები კაპიტალურადაა აგებული, ხოლო მაყურებელთა დარბაზი – „ბრიზენტით“ გადახურული დიდი კარავია.
კონცერტის დროს ერთ ადგილზე წვიმის წყლის სიმძიმეს „ბრეზენტმა“ ვერ გაუძლო და დაბლა ჩამოიზნიქა. ერთმა „მოხერხებულმა“ მაყურებელმა გადაწყვიტა, ქოლგით აეწია „ბრეზენტი“ წყლის გადმოსაღვრელად… მოხდა ის, რაც უნდა მომხდარიყო, – გასკდა „ბრეზენტი“ და ირგვლივ მსხდომი მაყურებელი მთლიანად გაილუმპა.
მსახიობები და მაყურებლები ერთად ვხარხარებდით…
რისი სუნია, ბიჭო…
კონცერტი გვაქვს ვანში. სცენაზე ბატონი თენგიზ ჩანტლაძე თავის ამპლუაშია. ჩემი შესვლის დროა, დამავიწყდა, გარეთ ვარ გასული… მეძახიან, – ბიჭიკო, შენი შესვლის დროა. მეც სიბნელეში გამოვიქეცი, სასწრაფოდ შევვარდი სცენაზე. დიალოგი მაქვს თენგიზთან, მივუახლოვდი. უცებ ბატონ თენგიზს სახე დაემანჭა და ჩუმად დამისისინა, – რა სუნია, ბიჭო, ახლავე გადი სცენიდან. დიალოგი ჩაიშალა. თურმე სიჩქარეში ფუნაში ჩამიკრავს ფეხი და ისეთი სუნი დადგა სცენაზე… გამომაგდებდა, აბა რა…
როგორი პარლამენტი გვსურს, რომ ავირჩიოთ, რა მნიშვნელობა აქვს
როგორი წინასაარჩევნო გარემოა ხარაგაულში, – ამ შეკითხვით იმ
„მეოცე საუკუნის 90-იან წლებში, როცა ქვეყანაში
მეოთხე სასწავლო წელია, ხარაგაულის მუნიციპალიტეტში წყალაფორეთის
13 ოქტომბერს, ბრიუსელში ნიდერლანდების